Krupnik na żeberkach

Krupnik to chyba jedna z moich ulubionych polskich zup. Kojarzy mi się z dzieciństwem i niedzielnym obiadem u babci.

W polskiej kuchni można znaleźć różne wersje tej zupy. Bywa przyrządzana na żeberkach - cielęcych lub wieprzowych, na mięsie drobiowym - kurczaku lub kaczce, a także na drobiowych podrobach, a nawet na samych skwarkach z wytopionej słoniny. Różne są też rodzaje kasz wykorzystywanych do przygotowania krupniku. Najczęściej jest to kasza jęczmienna - łamana, perłowa lub pęczak, ale bywa używana też kasza jaglana - z łuskanego ziarna prosa.

Mój krupnik gotuję na żeberkach cielęcych lub - w wersji oszczędnej - na wieprzowych. Zaletą tego mięsa jest to, że po ugotowaniu jest bardzo delikatne i nie bywa twarde. Używana przeze mnie kasza to kasza jęczmienna łamana średniej wielkości (w sklepach możecie tę kaszę znaleźć także w wersji drobnej i grubej, wybierzcie tę, która najbardziej Wam odpowiada).

Składniki (na duży garnek):

- ok. 800 g żeberek cielęcych lub wieprzowych

- 3 marchewki

- 3 ziemniaki

- 2 pietruszki (korzeń)

- 1 biała część pora

- kilka suszonych grzybów leśnych

- 6 czubatych łyżek kaszy jęczmiennej
- 2 listki laurowe

- 3 ziarna ziela angielskiego

- pieprz czarny mielony

- sól

- posiekana natka pietruszki lub koperek do dekoracji (w zależności od preferencji smakowych)

Przygotowanie:

Umyte i pokrojone w kostkę mięso gotujemy, aż będzie miękkie (potrwa to ok. 20 minut). W tym czasie myjemy, obieramy i kroimy marchew (w słupki), ziemniaki (w kostkę) i pora (w talarki). Pietruszkę zostawiamy w całości, a po ugotowaniu wyjmujemy z zupy. Warzywa, grzyby, listki laurowe i ziele angielskie dodajemy do zupy, gdy mięso jest już miękkie. Gotujemy dalej, aż marchew będzie miękka (ok. 10 minut), po czym dodajemy kaszę i ziemniaki. Gotujemy jeszcze mniej więcej kwadrans, po czym doprawiamy pieprzem i solimy (krupnik posolony zbyt wcześnie może ściemnieć).

Serwujemy z posiekaną natką pietruszki lub koperkiem.

Krupnik na żeberkach