Pieczony kalafior

Kalafior jest odmianą kapusty. Powstał prawdopodobnie w wyniku mutacji uprawianego brokuła i nie występuje na stanowiskach naturalnych. Jadalną częścią kalafiora jest kwiatostan.

W Polsce kalafiory zaczęto uprawiać na przełomie XVI i XVII w., co wskazuje na to, że został sprowadzony przez królową Bonę, która nie wyobrażała sobie kuchni bez włoszczyzny.

Kalafiory można przyrządzać na wiele sposób; tym razem zdecydowałem się go upiec i podać z zasmażką, parmezanem i natką pietruszki.

Składniki (dla 2 osób):

• 1 spory kalafior lub 2 mniejsze
• 1 łyżka masła klarowanego
• 6 łyżek tartej bułki
• ok. 50 g tartego parmezanu
• garść natki pietruszki
• ok. 4 łyżek oliwy z oliwek
• sól
• pieprz

Sposób przygotowania:

Kalafiora umyć i podzielić na różyczki. Wyłożyć do naczynia żaroodpornego, nasmarować oliwą, posolić i posypać pieprzem. Przykryć i wstawić do piekarnika rozgrzanego do 200 stopni Celsjusza na ok. 30 minut.

Ok. 5 minut przed końcem zapiekania kalafiora przygotować zasmażkę - na patelni stopić masło, dodać tartą bułkę i mieszać do czasu, aż przybierze złotą barwę.

Wyjętego z piekarnika kalafiora wyłożyć na talerz, posypać zasmażką, startym parmezanem i posiekaną natką pietruszki. Podawać gorące.

Patisony duszone w pomidorach

Patison, nazywany też dynią talerzową, to odmiana dyni zwyczajnej o spłaszczonych owocach. Nie wymaga długiego gotowania - miękki jest już po ok. 10 minutach - dlatego świetnie nadaje się do przygotowania szybkich dań.

Swoje patisony udusiłem w pomidorach z puszki. Dodałem paprykę mieloną i curry, dzięki czemu potrawa nabrała nieco charakteru kuchni indyjskiej.

Składniki (dla 2 osób):

• 2 średniej wielkości patisony
• 1 puszka siekanych pomidorów
• 2 ząbki czosnku
• 1 łyżka curry
• 1 łyżka mielonej słodkiej papryki
• 1 łyżka mielonej ostrej papryki
• 1 łyżeczka cukru
• szczypta kuminu
• garść posiekanych liści bazylii
• kilka listków oregano
• pieprz i sól

Sposób przygotowania:

Patisony obrać ze skórki i pociąć w kostkę. Zalać niewielką ilością wrzątku (powinno wystarczyć pół szklanki), dodać drobno posiekany czosnek, 1 łyżeczkę cukru, szczyptę soli, kumin i gotować 10 minut pod przykryciem na małym ogniu.

Gdy patison będzie miękki, dodać pomidory z puszki, paprykę i curry i dusić jeszcze 5 minut. Na koniec doprawić solą i pieprzem do smaku oraz dodać bazylię i oregano.

Podawać gorące, przyzdobione świeżymi listkami bazylii.

Pieczona dynia piżmowa

Dynia piżmowa pochodzi z Ameryki Środkowej. W Polsce jest uprawiana dość rzadko, ale można ją spotkać. Smakiem różni się nieco od dyni zwyczajnej. Mi najbardziej smakuje pieczona w piekarniku - miąższ robi się wtedy miękki, nieco maślany.

Po przekrojeniu na pół i usunięciu nasion, w dyni powstanie miejsce na farsz. Ja zrobiłem go z cebuli i imbiru.

Składniki (dla 2 osób): 

• 1 niezbyt duża dynia piżmowa
• 2 cebule
• 2 ząbki czosnku
• ok. 50 g masła
• świeży imbir wielkości kciuka
• 2 łyżeczki kuminu
• 2 łyżeczki słodkiej papryki
• 1 łyżeczka curry
• 4 plasterki szynki parmeńskiej
• 2 żółtka
• nieco tartego parmezanu
• sól i pieprz

Sposób przygotowania:

Dynię przekroić na pół i usunąć z niej nasiona. Ostrym nożem naciąć miąższ dyni w kratkę, uważając, by nie przebić skórki. W nacięcia powtykać pocięty w plasterki czosnek.

Na wierzch wyłożyć cienkie plasterki masła, posolić, popieprzyć i wstawić do piekarnika nagrzanego do 200 stopni Celsjusza. Piec ok. 1 godzinę.

Gdy dynia będzie się piekła, przygotować farsz. Cebulę pokroić w dość grubą kostkę i zeszklić na maśle. Przykryć i dusić na małym ogniu ok. 10 minut. Imbir obrać, posiekać i dodać do cebuli wraz z kuminem, papryką i curry. Dusić jeszcze ok. 5 minut, po czym doprawić do smaku solą i pieprzem.

 Upieczoną dynię wyjąć z piekarnika i napełnić farszem. Na wierzch wyłożyć plasterki szynki i żółtko jaja. Zapiekać jeszcze 8-10 minut - tak by żółtko lekko się ścięło, ale pozostało półpłynne. Przed podaniem posypać startym parmezanem.

Figi w szynce z serem gorgonzola

Figowce są uprawiane przez człowieka od około 4 tysięcy lat. Owoce tego drzewa, pospolicie nazywane figami, zawierają sporo pektyn, które wpływają na zmniejszenie stężenia cholesterolu we krwi. W ich składzie znajdziemy też błonnik, który poprawia perystaltykę jelit, zapobiega zaparciom i chorobom jelit, a także sporo potasu, wapnia, magnezu i żelaza. Nić dziwnego zatem, że starożytni uważali je za źródło zdrowia i uniwersalne lekarstwo.

W Polsce figi znane są głównie w postaci suszonej, ale teraz, kiedy rozpoczął się sezon na świeże owoce, warto zrobić z nich coś pysznego. Moja propozycja to figi z gorgonzolą, zapiekane w szynce parmeńskiej. Doskonale sprawdzą się jako przystawka. Jak dla mnie - palce lizać!

Składniki (dla 2 osób):

• 6 świeżych fig
• 6 plasterków szynki parmeńskiej
• 6 drobnych plasterków gorgonzoli
• ok. 2 łyżeczek octu balsamicznego
• mielony czarny pieprz

Sposób przygotowania:

Umyte figi osuszyć i naciąć na krzyż. Każdy owoc owinąć plasterkiem szynki parmeńskiej, a w nacięcie wepchnąć kawałek gorgonzoli. Owoce polać odrobiną octu balsamicznego i posypać świeżo zmielonym czarnym pieprzem.

Zapiekać bez przykrycia w piekarniku rozgrzanym do 180 stopni Celsjusza przez ok. 25-25 minut. Podawać gorące.

Pęczotto z pieczarkami i groszkiem cukrowym

Wszyscy znają risotto, ale nie każdy wie, że równie pyszne danie można zrobić z naszej rodzimej kaszy - pęczaku.

Pęczak to krupa jęczmienna - ziarno w całości, jedynie obłuskane i wypolerowane. Spośród wszystkich rodzajów kasz jęczmiennych ma najwięcej wartości odżywczych.

"W Polsce mamy wiele potraw z kasz. Nie wszyscy jednak lubią u nas kaszę. Jest w tym zapewne wina gospodyń, które nie potrafią dość smacznie jej przyrządzać i dość apetycznie podawać" - napisali inż. Czerny i mgr Strasburger w 1959 r. w książce "Gotuj smacznie i zdrowo". I w sumie trudno się z nimi nie zgodzić ;)

Moje pęczotto przygotowałem z brązowymi pieczarkami i groszkiem cukrowym. Groszek o tej porze roku nie jest zbyt tani, ale naprawdę trudno mu się oprzeć.

Składniki (dla 2 osób):

• 1 szklanka pęczaku
• 125 g brązowych pieczarek
• 125 g groszku cukrowego
• 1/2 cebuli
• 1 łyżka masła klarowanego
• 1 szklanka bulionu
• ok. 50 g parmezanu

Sposób przygotowania:

Pęczak wypłukać w dużej ilości wody, po czym wrzucić do lekko posolonego wrzątku (proporcja kaszy do wrzątku powinna wynosić 1:4) i gotować na małym ogniu ok. 10 minut. Kasza powinna się w tym czasie podgotować, ale nie może być całkiem miękka. Po ugotowaniu kaszę odlać i odstawić.

W czasie, gdy będzie gotować się kasza, w drugim garnku wrzucić groszek na lekko osolony wrzątek i blanszować przez ok. 1,5 minuty. Odlać na sicie.

W garnku po groszku zeszklić na maśle drobno posiekaną cebulę. Dodać pokrojone w plastry pieczarki i dusić pod przykryciem ok. 3 minuty, mieszając od czasu do czasu.

Dodać pęczak, wymieszać i trzymać pod przykryciem kolejne 3 minuty, mieszając co jakiś czas, by kasza nie przywarła do dna. Następnie wlać 1/2 szklanki gorącego bulionu i mieszać do chwili, aż kasza go wchłonie, po czym dodać drugą część bulionu i mieszać.

Gdy cały bulion zostanie wchłonięty, dodać starty parmezan i dokładnie wymieszać.

Podawać z cienkimi plastrami parmezanu.

Racuszki z jabłkami

Wróciliście do domu i okazało się, że macie pustą lodówkę? Jeśli tylko macie jabłka, mąkę, cukier i śmietanę, jesteście uratowani! Bo oznacza to, że możecie usmażyć przepyszne racuchy z jabłkami!

To kolejna potrawa, która nieodwołalnie kojarzy mi się z dzieciństwem. Kiedy robiła je moja mama, ich zapach wabił z podwórka nie tylko mnie, ale też każdego dzieciaka, który akurat był ze mną. Nie przypominam sobie, żebym kiedykolwiek powiedział "nie jestem głodny", gdy zostałem nimi poczęstowany.

Racuchy najlepiej smakują gorące, świeżo usmażone, ale na zimno też są pyszne. Znam takich, którzy nawet wolą je w tej wersji.

Do moich racuchów nie dodaję  sody czy proszku do pieczenia. Może nie wychodzą bardzo pulchne (czyt. sztucznie napompowane), ale na pewno są zdrowsze. Spróbujcie sami! 

Składniki (na ok. 10 sporych racuchów):

• 1 kg jabłek
• 2 jaja
• 2 szklanki mąki pszennej
• 1/3 szklanki cukru pudru
• mała śmietana kremówka 18 proc. 200 g)
•  szczypta soli
• olej rzepakowy do smażenia

Sposób przygotowania:

Żółtka utrzeć z cukrem pudrem. Do białek dodaj szczyptę soli i ubić je na sztywną pianę. Do żółtek dodać przesianą przez sito mąkę i dokładnie rozmieszać, żeby nie było grudek (ja robię to mikserem). Jabłka obrać, pokroić w dość grubą kostkę i dodać do ciasta. Na koniec dodać śmietanę i pianę z białek. Całość dokładnie wymieszać.

Ciasto powinno być dość gęste, ale nie powinno się zbijać. Jeśli wyjdzie zbyt gęste, należy rozrzedzić je mlekiem.

Racuchy smażyć na złoto, na średnim ogniu (po ok. 2-3 minuty z każdej strony), wykładając łyżką na patelnię kolejne porcje ciasta.

Podawać oprószone cukrem pudrem.

Zakwas z buraków

Zakwas z buraków to najcudowniejsza rzecz pod słońcem. Nie wyobrażam sobie bez niego zwykłego, czerwonego barszczu, ani barszczu ukraińskiego. Przyrządza się go bardzo prosto - poza burakami i czosnkiem potrzebny jest w zasadzie tylko czas.

Jeśli robicie barszcz gotując po prostu buraki,choć raz spróbujcie zrobić go na własnoręcznie przygotowanym zakwasie. Gwarantuję, że już zawsze będziecie przyrządzać go w ten sposób!

Składniki (na ok. 2 litry zakwasu): 

• 5 sporych buraków
• 5 ząbków czosnku
• 1 liść laurowy
• 5 ziaren ziela angielskiego
• 1 łyżka cukru
• piętka od razowego chleba na zakwasie

Sposób przygotowania:

Buraki obrać, pokroić w cienkie plastry i włożyć do ok. 4-5 litrowego słoja lub kamionkowego garnka (takiego do kiszenia ogórków). Dodać obrane, całe ząbki czosnku, liść laurowy i ziele angielskie.

W ok. 2,5 litra przegotowanej, gorącej wody rozpuścić 1 łyżkę cukru. Gdy będzie letnia, zalać nią buraki. Woda musi je przykryć, nie mogą wystawać ponad nią. Na wierzch włożyć piętkę od chleba.

Słój zabezpieczyć gazą, by nie dostały się do niego muszki owocówki i postawić w ciemnym miejscu (np. w szafce), w temperaturze pokojowej.

Zakwas będzie gotowy po 3-4 dniach - wtedy należy go zlać przez sito. Powinien być dość gęsty i mieć piękną, rubinową barwę. W szklanej, najlepiej ciemnej butelce można przechowywać go w lodówce ok. 2 tygodni.

Na duży garnek barszczu wystarczy jedna szklanka zakwasu.

Pstrąg z patelni

"Ryb na ogół jada się w Polsce za mało. Nie docenia się ich wartości. Często słyszy się, że kotlet schabowy lub kawał kiełbasy jest czymś cenniejszym od ryby. A czy takie twierdzenie jest słuszne? Nie. Ludność nadmorska niektórych krajów żywi się prawie wyłącznie rybami, a nie jest słabsza od nas" - informowali w 1959 r. inż. Czerny i mgr Strasburger w książce "Gotuj smacznie i zdrowo".

Od tego czasu chyba niewiele się zmieniło - w Polsce ryb na ogół jada się za mało, choć są one dostępne świeże także daleko od morza.

Pstrąg łososiowy, zwany też tęczowym, jest rybą z rodziny łososiowatych. Duże okazy mają prawie identyczne właściwości użytkowe i smakowe jak łososie. Łuska pstrąga jest bardzo drobna, nie ma potrzeby jej usuwania. Dzięki szybkiemu wzrostowi pstrąg zaczął być hodowany na wszystkich kontynentach. Do Polski trafił w XIX w.

Przygotowując pstrąga, doprawiam go tylko nieznacznie, żeby nie przytłumić jego wyrazistego smaku.

Składniki (dla dwóch osób):

• 2 płaty (filety) z pstrąga
• sól
• pieprz cytrynowy
• sok z jednej cytryny
• koperek (świeży lub mrożony)
• olej (używam tego z pestek winogron)

Sposób przygotowania:

Rybę dokładnie umyć, osuszyć ręcznikiem papierowym i natrzeć z obu stron solą. Skropić sokiem z cytryny i doprawić mielonym pieprzem cytrynowym.

Smażyć na mocno rozgrzanej patelni - na początku od strony skóry, potem przez chwilę od strony mięsa, a potem - już do końca - ponownie od strony skóry. Po ostatnim odwróceniu ryby mięso skropić sokiem z cytryny i posypać posiekanym koperkiem. Na minutę przed końcem czasu patelnię przykryć - dzięki temu ryba będzie bardziej miękka i soczysta.

Mojego pstrąga podałem z gotowanym pęczakiem i sałatką z jarmużu, co także i Wam polecam.

Sałatka z jarmużu ze śmietaną

Tego lata zrobiłem już makaron z jarmużem i jarmuż zasmażany (świetny dodatek do obiadu!), więc tym razem przyszedł czas na sałatkę z tego warzywa.

Poza samym jarmużem znalazły się w niej słodkie jabłka, kwaśne kiszone ogórki i słone kapary, których smak dobrze komponuje się z tym warzywem.

Sałatkę tę polecam jako dodatek do obiadu, ale też jako samodzielne danie.

Składniki (dla 2-3 osób):

• 150 g jarmużu
• 2 słodkie jabłka
• 2 spore kiszone ogórki
• 1 łyżka kaparów
• 200 g śmietany kremówki 18 proc.
• 1 ząbek czosnku
• 1 łyżka ziół prowansalskich
• 1 łyżka soku z cytryny
• 2 ugotowane na twardo jajka
• sól i pieprz

Sposób przygotowania:

Z liści jarmużu wyciąć najtwardszą część nerwu głównego, a pozostałą część blaszek liściowych pociąć na mniejsze kawałki i wrzucić do lekko osolonego wrzątku. Gotować pod przykryciem na małym ogniu przez 5-6 minut, po czym odcedzić, przelać zimną wodą i odcedzić ponownie.

Jabłka obrać i pokroić w kostkę. Ogórki pokroić bez obierania. Dodać kapary i całość wymieszać.

W kubku zmieszać śmietanę z sokiem z cytryny, drobno posiekanym czosnkiem i ziołami prowansalskimi. Doprawić do smaku solą i pieprzem (z solą nie przesadzajcie, bo słone są kapary). Tak przygotowaną mieszaniną zalać pokrojone warzywa.

Na wierzch sałatki wyłożyć pokruszone jajko na twardo.

Przed podaniem schłodzić przez ok. 15 minut w lodówce.

Czekoladowe ciasto bez mąki

Dziś przepis na czekoladowe ciasto z wiśniami. Robi się je bez mąki, którą zastępuje się mielonymi migdałami. Nie ma w nim też mleka, ani cukru. Świetne rozwiązanie dla tych, którzy nie spożywają glutenu, ani produktów mlecznych.

Składniki:

• 100 g gorzkiej czekolady
• 200 g mielonych migdałów
• 200 ml mleka kokosowego
• 120 g klarowanego masła
• 20 g odtłuszczonego kakao
• 100 g ksylitolu
• 3 jaja
• aromat cytrynowy i waniliowy
• ok. 400 g wiśni (mogą być mrożone)

a na polewę: 50 g czekolady, bardzo kopiasta łyżka mleka kokosowego i 1 łyżka klarowanego masła. Można dodać też skórkę pomarańczową.

Sposób przygotowania:

Czekoladę, mleko kokosowe, kakao i klarowane masło rozpuścić na wolnym ogniu i wymieszać.

Cukier utrzeć z jajami; dodać rozpuszczoną czekoladę z masłem. Powoli dodawać mielone migdały, cały czas miksując. Na koniec dodać wiśnie i dokładnie wymieszać.

Blachę nasmarować masłem, wlać ciasto. Wstawić do piekarnika nagrzanego do 180 stopni Celsjusza i piec ok. 50 minut.

Po wyjęciu z pieca i ostudzeniu, ciasto polać przygotowaną polewą.

Pierś kurczaka z serem kozim i kaparami

Kupiłem dziś pierś kurczaka z wolnego wybiegu. Była droższa od tej zwykłej, ale warta swojej ceny - soczysta i pachnąca. Przyjemna była też świadomość, że kurczak biegał sobie po trawie, a nie spędził życia w klatce, zanim trafił na mój talerz.

Po krótkim namyśle zdecydowałem, że pierś jedynie lekko przyprawię, a podam z kozim serem i kaparami. Dodatkiem był ryż z sosem z brązowych pieczarek (tak, wciąż jestem ich fanem, zwłaszcza, że w sklepie pod moim domem kosztują niecałe 4 zł za opakowanie 250 g).

Składniki (dla dwóch osób):

• 1 podwójna pierś kurczaka
• kilka plasterków koziego sera
• 2 łyżki kaparów
• 1 łyżeczka oregano
• 1 łyżeczka mielonej słodkiej papryki
• 2 łyżeczki miodu
• sól i pieprz do smaku

Jeśli pierś chcecie podać jak ja - z ryżem i sosem pieczarkowym - będziecie potrzebować jeszcze:

• ok. 125 g brązowych pieczarek
• 1 małą cebulę
• 1 ząbek czosnku
• 200 ml śmietany 30 proc.
• pieprz i sól do smaku
• ryż

Sposób przygotowania:

Pierś kurczaka umyć, oczyścić z błon i osuszyć ręcznikiem papierowym. Z miodu, oregano i papryki przygotować gęstą mieszaninę i natrzeć nią mięso. Przyprawić odrobiną pieprzu i soli i  schować do lodówki na ok. 30 minut (w tym czasie przygotowałem sos pieczarkowy i wstawiłem do gotowania ryż).

Na dużym ogniu rozgrzać na patelni olej (używam tego z pestek winogron - nie przypala się i jest pawie bezwonny) i szybko obsmażyć mięso z obu stron (dzięki temu będzie ono bardziej soczyste). Zmniejszyć ogień do średniego i smażyć po ok. 4 - 5 minut z obu stron. Gdy mięso będzie prawie gotowe, na wierzch położyć kozi ser i pod przykryciem trzymać, aż się nieco rozpuści. Na koniec na serze położyć kilka kaparów i poczekać jeszcze chwilę, by się zagrzały.

Grochówka chłopska

W polskiej kuchni można znaleźć wiele regionalnych przepisów na grochówkę. Na Kujawach gotuje się ją z kiszoną kapustą, a na Śląsku - ze świńskimi uszkami. Na Mazowszu do grochówki tradycyjnie dodaje się pęczak, i tak właśnie robię swoją.

Składniki (na duży garnek):

• ok. 800 g żeberek
• 250 g wędzonego boczku
• włoszczyzna (bez kapusty)
• garść suszonych grzybów leśnych
• 250 g grochu
• 100 g pęczaku
• 2 cebule
• 2 ząbki czosnku
• 1 łyżka majeranku
• 3 liście laurowe
• sól i pieprz do smaku

Sposób przygotowania:

Żeberka (używam trójkąta, nie paska) umyć, zalać ok. 2 litrami wody i doprowadzić do wrzenia. Dodać włoszczyznę, grzyby i liście laurowe, zmniejszyć ogień do minimum i gotować pod przykryciem ok. godziny.

W tym czasie w dwóch oddzielnych garnkach zagotować groch i pęczak (groch do miękkości potrzebuje ok. 30 minut, pęczak - 15 minut).

Z zupy wyjąć ugotowane żeberka i włoszczyznę, a dodać odcedzony groch i pęczak. Mięso z żeberek oskubać, podzielić na mniejsze kawałki i dodać ponownie do zupy.

Na patelni podsmażyć pokrojony w kostkę boczek z posiekaną cebulą i czosnkiem
, po czym dodać do zupy.

Doprawić solą i pieprzem do smaku. Dodać majeranek i pod przykryciem na małym ogniu gotować jeszcze ok. 10 minut.

Sorbet arbuzowo-limonkowy

Cieszmy się ostatnimi ciepłymi, słonecznymi dniami tego lata. Za kilka tygodni przyjdzie pora na lody czekoladowe i karmelowe - sorbety nie będą smakować aż tak rozkosznie.

Składniki (na ok. 5 porcji) :

• 1 średniej wielkości arbuz
• 4 limonki
• pół szklanki cukru pudru

Sposób przygotowania:

Arbuza obrać, pokroić w plastry, usunąć pestki (chyba, że kupicie arbuza bezpestkowego) i pokroić na mniejsze kawałki.

Limonki sparzyć wrzątkiem, zetrzeć z nich skórkę i wycisnąć sok.

Arbuza, sok z limonki i cukier zmiksować. Powstałą mieszaninę wlać do płytkiego naczynia, dodać skórkę z limonki (całą lub połowę, jeśli chcemy ją wykorzystać także do dekoracji deseru) i wymieszać. Całość wstawić do  zamrażarki do czasu, aż na brzegach naczynia zaczną się pojawiać
kryształki lodu (potrwa to ok. 2 godzin). W tym momencie całość należy delikatnie wymieszać widelcem, po czym ponownie wstawić do zamrażarki.

Mieszanie należy powtarzać przez kilka godzin co ok. 20 minut - do czasu, aż cała mieszanina będzie skrystalizowana.

Podawać ze startą skórką limonki lub listkami mięty.

Królik w sosie pieczarkowym z dynią makaronową

Mięso królika jest bogate w białko - zawiera go o ponad jedną piątą więcej niż inne gatunki. Na dodatek 90 proc. białka z mięsa królika jest przyswajalne przez człowieka. Zawartość tłuszczu w tym mięsie sięga zaledwie kilku procent, niewielka jest w nim też zawartość cholesterolu.

Swojego królika zrobiłem w sosie pieczarkowym, a podałem z zapieczoną dynią makaronową.

Składniki:

• 1 tusza królika
• 500 g pieczarek
• 2 średniej wielkości cebule
• 1 główka czosnku
• 1 cytryna
• 250 ml śmietanki 30 proc.
• 2 łyżki klarowanego masła
• 1 dynia makaronowa
• zielona czubryca
• pieprz i sól do smaku

Sposób przygotowania:

Tuszę królika umyć i rozebrać na porcje. Natrzeć solą, pieprzem i czubrycą.

Na klarowanym maśle zeszklić cebulę. Dodać pokrojone w ćwiartki pieczarki, podsmażać razem przez 5 minut, po czym przełożyć na dno żaroodpornego naczynia.

Dolać 1/4 szklanki wody, dodać kilka ziaren ziela angielskiego i kilka liści laurowych. Na wierzch wyłożyć królika, pomiędzy porcje mięsa włożyć dwie połówki cytryny i przeciętą na pół główkę czosnku.

Naczynie przykryć i wstawić do piekarnika nagrzanego do 150 stopni Celsjusza. Razem z królikiem włożyć do piekarnika całą dynię makaronową. Piec 45 minut, po czym zwiększyć temperaturę do 200 stopni Celsjusza i piec jeszcze 15 minut.

Po tym czasie wyjąć królika z naczynia. Do powstałego sosu dodać śmietankę i zredukować do odpowiedniej gęstości.

Upieczoną dynię przekroić na pół, usunąć pestki, a miąższ wyjąć widelcem. Doprawić do smaku solą i pieprzem.

Dynia makaronowa 'Pyza'

Dynia makaronowa po upieczeniu

Ajvar - pasta z papryki i bakłażanów

Ajvar, czyli pasta z papryki i bakłażanów, na całych Bałkanach jest niezastąpionym dodatkiem do pieczonych mięs. Doskonale sprawdzi się jednak także na kanapkach z wędliną czy serem - zamiast ketchupu.

W sieci znajdziecie wiele przepisów na ajvar, różniących się zarówno proporcjami papryki i bakłażanów, jak i dodatkami do pasty. Mój ajvar jest mocno paprykowy, z wyraźnym posmakiem ziół, ale radzę Wam eksperymentować, by opracować skład, który będzie najodpowiedniejszy dla Waszego podniebienia.

Upieczoną paprykę trzeba obrać ze skórki

Składniki (na ok. 500 ml pasty):

• 10 średnich papryk (używam tylko czerwonych)  
• 2 spore bakłażany
• 4 ząbki czosnku
• 1 łyżka miodu
• 2 łyżki oliwy z oliwek
• mielona ostra papryka 
• 2 łyżki koncentratu pomidorowego
• 1 łyżka octu winnego
• kilka pędów oregano
• kilka listków bazylii
• sól i pieprz do smaku

Sposób przygotowania:

Paprykę pokroić na ćwiartki i oczyścić z pestek, a bakłażany pociąć w grube plastry. Warzywa skropić oliwą z oliwek i posolić. Razem z nieobranymi ząbkami czosnku wstawić do piekarnika nagrzanego do 180 stopni Celsjusza i zapiekać 30 minut. Papryka musi się lekko przypalić na końcach.

Z papryki należy usunąć skórkę. W tym celu, po wyjęciu z piekarnika, trzeba zamknąć ją na ok. 10 - 15 minut w szczelnym pojemniku lub woreczku, a po tym czasie po prostu oskubać ze skórki. Łatwiejszego sposobu na obieranie papryki chyba nie ma, a przynajmniej ja takiego nie znam.

Obraną paprykę,  pokrojone na mniejsze kawałki bakłażany (ich ze skórki nie obieram, ale co kto lubi) i upieczony czosnek włożyć do miksera. Dodać pozostałe składniki - oliwę, zioła, miód, ocet winny, koncentrat pomidorowy, mieloną ostrą paprykę, sól i pierz - i zmiksować do osiągnięcia pożądanego stopnia rozdrobnienia.

Tak przygotowany ajvar można spokojnie przechowywać w lodówce nawet ponad tydzień. Jeśli zaś chcecie cieszyć się nim zimą, należy dusić go na małym ogniu ok. 30 minut, po czym - jeszcze gorący - przełożyć do ciepłych, wyparzonych w piekarniku słoiczków. Na wierzch wlejcie cienką warstwę gorącego oleju, zamknijcie słoiki i odstawcie do ostygnięcia.

Klopsiki z pieczarkami i pietruszką

Nie znam nikogo, komu nie smakowałyby dobrze doprawione klopsiki wieprzowe z pieczarkami i pietrzuszką. A z brązowymi pieczarkami są naprawdę rewelacyjne!

Można podać je zarówno z ziemniakami, jak i z makaronem, ale koniecznie z dobrym sosem, np. z boczniaków.

Składniki (na ok. 10-12 sztuk):

• 500 g mielonego mięsa wieprzowego
• 100 g brązowych pieczarek
• 1 spora cebula
• 1 ząbek czosnku
• 1 łyżka masła klarowanego
• 5 łyżek bułki tartej
• 1 jajko
• 5 łyżek posiekanej natki pietruszki
• 1/2 łyżeczki gałki muszkatołowej
• pieprz i sól do smaku
• olej do smażenia

Sposób wykonania:

Na  klarowanym maśle zeszklić drobno posiekaną cebulę i czosnek. Dodać pokrojone w plastry pieczarki. Podsmażać razem ok. 5 minut na średnim ogniu, po czym dodać natkę pietruszki i dusić pod przykryciem ok. 1 minuty. Zestawić z ognia i zostawić do przestygnięcia.

Do miski włożyć mięso, jajko, bułkę tartą oraz przyprawy i zagnieść. Dołożyć przestygnięte pieczarki z cebulą i zagnieść ponownie.

Z tak przygotowanego mięsa formować małe kule i smażyć po ok. 3 minuty z obu stron, by mięso się zrumieniło.

Gotowe klopsiki przełożyć do małego garnka, zalać olejem z patelni, dodać 2-3 łyżki gorącej wody i na małym ogniu dusić pod przykryciem ok. 5 minut.

Sos boczniakowy

Boczniak ostrygowaty jest nadrzewnym grzybem, występującym na martwym drewnie gatunków drzew liściastych. Można go też uprawiać na słomie, co szczególnie polecam posiadaczom ogrodów. W sklepach ogrodniczych można kupić gotowe baloty zaszczepione grzybnią boczniaka. Grzyb ten może być uprawiany przez cały rok - nawet baloty, które zimą zamarzły, wiosną owocują dalej, wydając przez cały ten okres 4-6 kilogramów grzybów. Należy przy tym pamiętać, że boczniak do prawidłowego owocowania potrzebuje dostępu światła.

Zbierając lub kupując boczniaki w sklepie, lepiej wybierać te mniejsze, z lekko podwiniętym brzegiem kapelusza. W tej fazie rozwoju owocniki są jędrne i mają delikatny miąższ.

Grzyby należy przechowywać w lodówce wraz z trzonami (ogonkami), które odcina się dopiero bezpośrednio przed przygotowaniem potrawy. Dzięki temu dłużej zachowują one świeżość.

Sos śmietanowy z boczniakami ma wyrazisty smak i doskonale pasuje do mięs. W niczym nie ustępuje temu z pieczarek. Trzeba tylko pamiętać, że boczniaków nie należy zbyt długo dusić - powinny zachować swoją jędrność.

Składniki:

• 500 g boczniaków (standardowe opakowanie)
• 2 spore szalotki
• czubata łyżka masła klarowanego
• 1 łyżeczka tymianku
• 1 łyżka grzybowego sosu sojowego
• szczypta mielonej gałki muszkatołowej
• pieprz i sól
• śmietana 30 proc. (200g)
• 
  

Sposób przygotowania:

Na maśle zeszklić cebulę i dodać umyte i pokrojone w paski grzyby. Doprawić pieprzem, gałką muszkatołową i roztartym w dłoniach tymiankiem (świeżego rozcierać nie trzeba) i dusić 5-7 minut na małym ogniu pod przykryciem. Dodać sól i grzybowy sos sojowy i dusić jeszcze 2-3 minuty. Dodać śmietanę i zredukować sos do pożądanej konsystencji.